Column

05-02-2024

‘Oost’

Mooi om ook eens in ‘Oost’ te mogen fluiten. Niets mis mee met ons Brabant en het Limburg met hun door Europa erkende Limburgse vlaai, maar een keertje een ander hoofdgerecht zorgt voor afwisseling. Het afgelopen weekend ging de reis voor de tweede keer dit seizoen naar Nijmegen, ditmaal naar het sportpark van RKSV Brakkenstein.

Nijmegen, bekend om… het allereerste NK Stratego ooit! Dat was in 1991. Ik was daar niet bij, later is die ‘schade’ ingehaald. Nijmegen is ook bekend om haar bergachtige omgeving, al klinkt de term bergachtig wel ietsjes overdreven. Bergachtig naar Nederlandse begrippen dan. Bijna aangekomen op het sportpark op deze druilige zondagmiddag zag ik dat de plaats Groesbeek maar enkele kilometers verderop ligt. Tijdens mijn wielercarrière nogal wat uurtjes doorgebracht in die omgeving, er liggen namelijk enkele echte kuitenbijters te wachten voor klimmende wielrenners. Alleen al ernaartoe fietsen zorgde altijd al voor de nodige spanning. Niet te veel op kop komen tijdens de heenreis en krachten sparen voor het klimwerk wat komen gaat. Die gedachten speelde bij vele renners, ook bij mij. Groesbeek ook waar ik op een woensdagmiddag werd bekeurd voor driemaal door rood licht fietsen in, pak ‘m beet, een paar honderd meter. Het waren er eigenlijk vier, maar meneer de undercoveragent was coulant.

Ditmaal zonder bekeuring aangekomen op het sportpark en meteen bij aankomst was het duidelijk wat er nog meer zou plaatsvinden naast de voetbalwedstrijd; de kantine was namelijk omgetoverd tot een carnavalsfeestzaal. Na het kennismaken met het bestuur kwam de vraag ofdat de Jeugdprins, voetballend bij Brakkenstein, de aftrap mocht verrichten. Als Brabander kan je hier natuurlijk geen ‘nee’ tegen zeggen. Ik heb ook enige ‘ervaring’ hierin, jaren geleden overkwam mij hetzelfde bij Maarheeze, alleen daar stond toen de grote Prins met ook een heel groot gevolg aan de aftrap. Ditmaal alleen de Jeugdprins vergezeld door twee Hofdames.

Intussen was het bij de aftrap opgehouden met miezeren, dat had de voorzitter ook aangegeven tijdens onze kennismaking. Maar in mijn kledingtas had het ook gemiezerd, zo leek het, want toen ik me wilde gaan omkleden voelde een aantal kledingstukken vochtig en nat aan. Wat bleek, de dop van de dop van een drinkflesje gevuld met water bleek er niet goed op te zitten met als gevolg dat… Gelukkig bleek het wedstrijdshirt, sokken en onderkleding zo goed als droog te zijn gebleven, maar de korte broek en trainingsjack waren behoorlijk nat. Een verwarming in het kleedlokaal bood een beetje uitkomst. Maar het miezerde op dat moment, dus nat werd de kleding sowieso tijdens de warming-up.

Al met al een niet ideale voorbereiding, maar daar heeft niemand iets van gemerkt. Het voordeel is als je op tijd aanwezig bent, ruim op tijd gaat omkleden je dit soort ‘tegenslagen’ kunt opvangen en je focus kunt houden waarvoor je gekomen bent en niet met een bloeddruk van tweehonderd en met een rood aangeslagen gezicht het veld op komt.

De wedstrijd verliep vervolgens sportief, credits aan de beide teams, stafs, assistent-scheidsrechters en publiek. Wel veel strijd en inzet, maar met respect voor het spel. Op het einde, de blessuretijd was net ingegaan, nog een leuk momentje wat typerend was voor de sportiviteit. De wedstrijd was gelopen in het voordeel van Brakkenstein, ‘fluit maar af’ riepen daarom verschillende spelers van tegenstander Hapse Boys. Maar ook al staat het bij wijze van 10-0, de extra blessuretijd moet worden uitgespeeld. En pardoes, Hapse Boys scoort een paar tellen later nog een doelpunt. Een van de spelers van de Brabantse club die even daarvoor nog wilde dat ik moest affluiten, kwam lachend naar mij toe en gaf een welgemeende high five. Top!

Na de douche opnieuw naar de bestuurskamer en daar was het formele ingeruild voor het informele; het bestuur was in carnavalskledij. Een grappig gezicht! Het gerstenat vloeide al rijkelijk. Ook in de kantine was het volop carnaval, de muziek moet tot in Groesbeek te horen zijn geweest… 

Johnny van Geffen