9-4-2018 / 14-4-2018

In Memoriam

Toon van der Doelen

Met verdriet moeten wij jullie mededelen, dat ons lid Toon van der Doelen, 9 april 2018, op 62-jarige leeftijd is overleden.

Toon streed al enige jaren tegen een slopende ziekte en hoewel hij wist dat hij die strijd niet ging winnen, was hij altijd even gedreven en optimistisch. Toon was lid van C.O.V.S. Oss-Uden eo sinds juli 1985.

Toon was niet zo vaak op onze clubavonden, maar hij was des te actiever in het spelregelteam. Vele jaren was hij daar lid van. Enkele keren heeft het team, met Toon in de gelederen, het NK gehaald, zonder daar echt potten te kunnen breken.

Wij wensen zijn vrouw Ria, de kinderen Silvia, Rob en Rudy, schoonzoon, schoondochters en kleinkinderen van Toon sterkte en kracht toe bij dit verlies.

De herdenkingsdienst voor Toon is op zaterdag 14 april 2018 gehouden in

zaal Lunenburg in Loosbroek.

Het bestuur.

Hieronder een uitgebreider in memoriam geschreven op verzoek van Toon en zijn vrouw Ria. Zij hebben dit samen nog kunnen lezen voor zijn dood.

In Memoriam Toon van der Doelen

Beste Ria, kinderen en kleinkinderen, overige familie en vrienden van Toon,

Na zijn actieve loopbaan als keeper in het eerste van EVVC is Toon gaan fluiten. Hij is dan 30 jaar, hij is bijna zes jaar ouder dan ik ben.

Hij zei zelf altijd dat hij op het veld alles heeft gedaan wat volgens de spelregels NIET mag, maar hij kwam er meestal mee weg. Men zegt dat dat soort voetballers vaak goede scheidsrechters worden, nu voor Toon gold dat in ieder geval. Zelf kon ik er niet veel van, maar voetbal vond ik leuk, dus ben ik gaan fluiten, op advies van mijn pa.

Eind mei 1990, de telefoon gaat. Aan de lijn is Martien Wijffelaars. Voor de niet scheidsrechters onder ons: Wijlen Martien Wijffelaars was destijds voorzitter van de Regionale Scheidsrechters Commissie Maasbuurt van de KNVB. Martien zei mij: “Toon en jij staan gelijk bovenaan groep 1”. Dat was van de afdeling Noord-Brabant, regio Maasbuurt. Destijds was er een leeftijdsgrens om naar de KNVB te kunnen promoveren: 37 jaar. Martien zei: “Ik laat Toon promoveren, anders kan dat niet meer i.v.m. zijn leeftijd. En jij hebt nog tijd genoeg.” Het was geen vraag, maar een mededeling. Toon ging dus, “in plaats van mij” naar de “grote” KNVB! En heel eerlijk: als het een vraag was geweest, dan zou ik nee hebben gezegd. Destijds wilde ik graag het betaald voetbal halen en ik vond dat ik dat jaartje niet kon missen. Maar de keuze was gemaakt en Toon kon hier ook niets aan doen. Ik gunde het Toon wel! Het jaar daarop werd het onderscheid tussen afdeling en KNVB afgeschaft, was ik toch “gepromoveerd”.

Toon en ik zijn beiden lid van COVS Oss-Uden. COVS – Centrale Organisatie van Voetbal Scheidsrechters. Wij hebben heel lang gezamenlijk deel uit gemaakt van het spelregelteam. Wij hebben daar veel over spelregels gebakkeleid. In de tijd van coach Nellie Wijffelaars en onder coach Theo Kappen, hebben we veel geleerd en veel lol gehad. Het einde van ieder seizoen sloten we af met een gezamenlijke barbecue, met de dames. Altijd gezellig! Toon en Ria dank voor de gastvrijheid en gezelligheid als we wéér eens bij jullie waren!

Drie keer hebben we het NK-spelregels voor COVS-teams gehaald. Op een zaterdag voor dag en douw een “takkeneind” rijden, in de middenmoot eindigen en het hele stuk weer terugrijden. Maar trots en tevreden waren we toch! We hadden gestreden voor wat we waard waren en we waren gewoon net niet goed genoeg, maar wel enthousiast.

Eind mei 1993, de telefoon gaat. Aan de lijn is Toon. Hij is trots en terecht, want hij promoveert naar groep 2. Ik feliciteer hem. Zelf promoveer ik naar groep 3.

Eind mei 1994, de telefoon gaat. Aan de lijn is Toon. Hij is teleurgesteld, want hij is gedegradeerd naar groep 3. Maar Toon is er de persoon niet naar om er het bijltje bij neer te gooien. Hij gaat door, al vindt hij dat in eerste instantie wel moeilijk. Ik vind het ook moeilijk om hem te zeggen dat ik naar groep 2 mag, maar hij is sportief en hij feliciteert mij. Waarom ik dat moeilijk vond weet ik niet meer, want wij hadden, niet alleen Toon en ik, maar alle leden van ons spelregelteam een goede band. Toon en Ria nodigden ons dan ook altijd uit voor een feestje: Toon wordt 50 jaar, wij zijn erbij. Toon en Ria 25 jaar getrouwd, wij zijn erbij. Toon wordt 60, wij…. u snapt het wel!

In dat seizoen met het spelregelteam, floot ik voor het eerst “hoger” dan Toon. En Toon bleef Toon, eerlijk en oprecht. En hij was blij voor mij. Precies weet ik het niet meer, maar Toon is snel terug in groep 2. Zelf kan ik snel naar groep 1.

Destijds is de hoofdklasse het hoogste amateurniveau. Daar krijg je als scheidsrechter neutrale assistent-scheidsrechters, maar pas later zijn dat specialisten geworden. Als scheidsrechter “mocht” je ook “vlaggen”, zoals we dat noemden. En de meesten hadden daar een grondige hekel aan.

Ergens einde mei 20xx. Ik weet niet meer precies wanneer, maar Toon is “eindelijk” ook naar groep 1. September van dat jaar. Telefoon, Toon aan de lijn. Zijn eerste hoofdklasse wedstrijd is bij Gemert. En ik mag hem assisteren! Toeval bestaat niet. Scheidsrechters zijn vaak op zondagmiddag actief en niet erg vaak in de gelegenheid om een collega aan het werk te zien. Maar toen kon ik Toon aan het werk zien. Hij heeft een hele andere stijl van fluiten, maar hij doet het prima. Laat in de extra tijd fluit hij voor een vrije schop. De aanvoerder van Gemert vindt het niets en geeft de bal nog een tik. De bal rolt zeker drie meter verder. En Toon toont hem doodleuk de gele kaart. Na afloop in de kleedkamer zei ik dat ik dat nooit gedaan zou hebben.

Het spelregelteam waarmee we vrijwel wekelijks bij elkaar komen, werd ook gebruikt om situaties van het voorgaande weekeinde met elkaar te bespreken. Zo ook dit voorval. Het was zeker niet cruciaal, maar wij zijn het nooit eens geworden. En ook dat typeert de manier waarop wij met elkaar omgingen. Respect voor elkaars mening en wij waren het erover eens, dat we het oneens waren.

Op 9 juli 2004 speelt het grote PSV in de voorbereiding in Geffen tegen Nooit Gedacht. Toon mag de wedstrijd fluiten en ik mag vlaggen. Hij was zo trots als een pauw. Hij regelt gesponsorde warmloopshirts en dergelijke. Ruud van Nistelroij verricht de aftrap en het is mede daarom heel erg druk. Laat in de tweede helft geeft het scorebord 0-0 aan. Dat komt omdat 0-10 er niet op past. De uitslag is 0-11, maar op het scorebord staat 0-1. Niet gek voor Nooit Gedacht. In de bijkeuken van hun boerderij van Toon heeft jaren een fotocollage gehangen van foto’s van die wedstrijd en alles eromheen.

Toon en Ria hebben een boerderij en in groep 1 moet je toch de nodige kilometers maken. Op een gegeven moment gaat Toon dat tegenstaan. Hij stopt me fluiten op zondag. Hij kiest ervoor om jeugd te gaan fluiten en dat doet hij nog een aantal jaren. Wanneer Toon definitief stopt met fluiten, besteden Ria en hij hun vrije tijd veel samen: verre reizen maken, veel wandelen: genieten van het leven en daarnaast nog gewoon hard werken op de boerderij. Toon bleef gelukkig wel bij het spelregelteam, ook al floot hij niet meer. En dat was altijd erg gezellig!

Mijn laatste wedstrijd was hier in Vinkel: EVVC tegen Prinses Irene, begin november 2015. Toon was erbij. Hij had ons enige tijd daarvoor ingelicht over zijn ziekte. Over zijn laatste wedstrijd: de strijd tegen kanker. Op dat moment gaven de artsen hem een half jaar tot een jaar. Toon stopt met het spelregelteam, uiteraard denken wij. Met enige regelmaat komt Toon nog eens kijken. Soms blijft hij tot het einde en doet gewoon weer mee. Hij noemt het “leven in de extra tijd”. En net zoals bij het fluiten geeft hij niet op. Hij blijft kansen pakken om een kwalitatief leven te leiden. Nog niet zo heel lang geleden, Bram Witsiers, ook lid van het spelregelteam, heeft een nieuw appartement. Toon en Ria komen kijken als wij er zijn met het spelregelteam. Hij zegt: “ik leef al twee jaar in de extra tijd”. Het gaat langzaam bergaf. Maar in die periode hebben Toon en Ria nog een aantal mooie reizen kunnen maken.

In het spelregelteam missen we hem al. Het wordt nooit meer zoals het was.

Eind maart 2018. Telefoon: Bram. Toon ligt in Bali in het ziekenhuis. Ze zijn naar het gezin geweest dat ze al jaren ondersteunen. Er is vocht bij hem afgetapt, als het goed is mag hij morgen naar huis. Bram heeft contact met Toon en Ria en hij houdt ons zo goed mogelijk op de hoogte. Het is wel duidelijk het gaat niet goed met Toon. Na terugkomst in Nederland is hij is geopereerd in het AMC.

Donderdag 5 april vijf voor vijf. Telefoon, mijn telefoon herkent het nummer niet en ik druk het weg. Kwart over vijf ik bel terug. Met Ria van der Doelen, mijn hart slaat twee keer over, maar gelukkig het is niet het aller slechtste nieuws. Ria zegt dat Toon naar huis zal komen om daar te sterven (details niet nodig). Ria zegt dat Toon zijn uitvaart helemaal zelf heeft voorbereid en zij vraagt namens hem of ik iets over Toon en het fluiten wil zeggen. Ik zeg haar dat ik dat natuurlijk wil doen en dat ik dat een grote eer vind. Ik krijg Toon nog even aan de lijn, maar hij heeft duidelijk moeite met spreken.

Zondag 8 april kwart over twee. Telefoon, Toon zelf aan de lijn. Het gaat niet goed. Hij zegt mij dat hij al afscheid heeft genomen van broers en zussen. Daarna van kinderen en kleinkinderen en morgenochtend na overleg van de arts, gaat de stekker eruit. Hij zegt het zo droog als ik het nu probeer. Hij vraagt mij of het erg is dat dit verhaaltje niet doorgaat er zijn er zoveel die iets willen zeggen. Ik zeg natuurlijk, jij bepaalt dat zelf. Hij dankt mij voor alles, ik hem ook. Ik wens hem vaarwel.

Voordat de KNVB scheidsrechterskleding is gaan verkopen droegen wij meestal een mouw embleem van de COVS met daarop FAIR PLAY. Op de KNVB scheidsrechterskleding staat op de mouw: RESPECT.

Toon dank voor je fair play en respect naar alle voetballers en naar ons!

En voor wat het waard is, in jouw laatste wedstrijd was nooit sprake van fair play.

Respect voor jouw kracht in deze ongelijke strijd.

Doe jij de groeten aan Martien, Frank en Peter?

Bedankt voor alles.

Vaarwel, Toon!

Je spelregel en scheidsrechter vriend,

Hugo Jaspers.

Toon voor aftrap van Nooit Gedacht - PSV, in Geffen op 9 juli 2004.

Op de voorgrond Ruud van Nistelroij die de aftrap verrichte.

Toon bij foto van zijn boeven.